"Two heads are better than one." : implementing team teaching in a lower secondary school in Iceland : challenges and hindrances

Á undanförnum árum hefur teymiskennsla verið innleidd í mörgum skólum hér á landi, en í henni felst að tveir eða fleiri kennarar deila ábyrgð á kennslu í tilteknum nemendahópi eða kenna saman ákveðna námsgrein eða námsgreinar. Í þessu verkefni er gerð grein fyrir innleiðingu teymiskennslu í unglingaskóla í Reykjavík þar sem höfundur var einn þátttakenda. Leitast er við að leggja mat á innleiðinguna með hliðsjón af líkani sem kanadíski fræðimaðurinn Michael Fullan (2016) hefur þróað. Rannsóknin er eigindleg og byggir á einstaklingsviðtölum við sjö teymiskennara sem tóku þátt í að innleiða teymiskennsluna. Í rannsókninni er unnið út frá eftirfarandi rannsóknarspurningu: Hvernig samræmist innleiðing teymiskennslu í ákveðnum unglingaskóla í Reykjavík kenningum Fullan um innleiðingu umbóta? Einnig var stuðst við eftirfarandi undirspurningar: Hvernig var staðið að undirbúningi og framkvæmd innleiðingarinnar? Hverjar eru helstu hindranirnar og hvernig er hægt að yfirstíga þær? Hver er helsti ávinningur teymiskennslunnar? Niðurstöður sýna að reynsla og viðhorf kennaranna til teymiskennslu er almennt jákvætt. Í augum kennaranna snýst teymiskennsla aðallega um sameiginlega ábyrgð á nemendum og kennslu þeirra. Samvinnan og samstarfið gekk vel, stuðningur innan teymisins og frá teymisstjóra að þeirra mati ómetanlegur. Viðmælendunum þótti ávinningur teymiskennslunnar felast í möguleikum á verkaskiptingu, meiri sveigjanleika og í því hversu vel væri hægt að halda utan um nemendahópinn. Helsta hindrunin sem varð á vegi þeirra var ótti við að stíga út fyrir rammann og tímaskortur. Í niðurstöðunum mátti greina að það hefði mátt leggja ríkari áherslu á sameiginlega framtíðarsýn þróunarverkefnisins áður en ráðist var í framkvæmd. Tilgangur hefði átt að vera skýrari og breytingarnar betur útskýrðar í upphafi. Kennurunum fannst vanta meiri faglega samræðu og sameiginlega ígrundun. Þegar innleiðingarferlið er skoðað með hliðsjón af líkani Fullan má sjá að vel hefði verið unnt að nýta það betur við innleiðinguna og áríðandi að gera það í framhaldinu ef festa á teymiskennsluna í sessi.In recent years, co-teaching has been increasingly implemented in numerous schools in Iceland. This term has been used to describe instances where two or more teachers share teaching responsibilities across a group of students or in a particular course. This thesis looks at the implementation of co-teaching in a compulsory school in Reykjavík. The author also participated in the implementation process. The implementation is assessed using a framework developed by Michael Fullan (2016).This qualitative study relies on individual interviews as well as focus group discussions with seven co-teachers who participated in the implementation of co-teaching in particular compulsory school in Reykjavík.The study is structured around the following question: Does the implementation of co-teaching in a particular compulsory school in Reykjavík conform to Fullan’s model on change process? The following sub-questions were also taken into account: What is important to keep in mind in order to provide successful co-teaching? What are the main benefits of co-teaching? What are the main obstacles to co-teaching and how can they be overcome? How was the implementation prepared? How was continuous assessment applied?The findings show that the experiences and attitudes of teachers towards co-teaching are generally positive. Teachers view co-teaching as a shared responsibility of both the supervision and teaching of students. The collaboration proved fruitful and the support within the team and from the team manager was in their view invaluable. The subjects of the study felt that the advantage of co-teaching materialized in greater opportunities for the division of tasks, it offered more flexibility, and a better overview of the student group. The main obstacles were apprehensions of leaving the comfort zone and a lack of time. In addition, the findings also indicate a shortcoming in the development of a shared vision of the project. The aims of the implementation should have been made more explicit and the shift in methodology should have been explained in more detail. The subjects of the study felt a lack of discussion and collective consideration regarding pedagogical issues. When the implementation is examined with reference to Fullan’s framework it is apparent that it could have been utilized in the implementation. Moving forward, the framework should be used as a guide if co-teaching is to become a permanent feature of the school